DiKiS ASKI UYANIRKEN

Dikiş sevdam aslında çok küçük yaşlarda başladı diyebilirim. Klasik oldu bu cümle ama :)

Bununla ilgili bir anımı paylaşmak istiyorum sizlerle. İlkokula gidiyorum sanırım 4 ya da 5. sınıftaydım. O zamanlar annem dikiş kursuna gidiyor. Okuldan sonra annemin yanına ,okula yakın olan kursuna gidiyorum. Burda dergileri, patronlar, kalıp çıkartmalar renk renk kumaşlar, bir çocuk gözünde ne değişik geliyordu bana. Git gel derken ben demek bir şeyler kapmışım oradan :)

Annemin canım sıkılmasın diye bana teğel yaptırmasıyla epey sevdim ben bu dikişi. Aslında bana keyif veren şey, bir şeylerin benimde yardımımla ortaya çıkmasıydı. Nasıl keyif alıyordum anlatamam. Sonrasında dikiş hocası bana bir oyuncak ayı yapmam için yardım etti. Elde dikerek de olsa minik bir oyuncak ayıcığım oldu. Elimden düşürmediğim belli bir süre tabi büyüyene kadar  :)

Büyüdükçe merakım ve becerim arttı annemin gözetiminde patron çıkarttım, sonra kumaşı kalıpla nasıl keserim onu öğrendim. Boynuz kulağı geçti derler ya benim ki de o hesap oldu annemin teşvikiyle epey yol aldım. Bir şeyleri üretme hevesini tattıktan sonra o hevesin peşinden koşuyor insan.
 Dikiş aşkı bitmiyor, yeter ki zamanın olsun :)

Sizlerin de eminim ki böyle güzel anılarınız vardır. Paylaşmak istemez misiniz :)

Sevgiyle kalın ♥